Naslovna » Turizam » Manastiri » Manastir Rača

Manastir Rača

Manastir Rača

HRAM SVETOG VAZNESENJA GOSPODNJEG

Prvi ktitor manastira Rače bio je kralj Dragutin Nemanjić – potonji monah i svetitelj Teoktist.
Prvobitna crkva je podignuta najverovatnije između 1276.-1282. godine – XIII vek.
U potonjem periodu nedovoljno je poznat život manastira ali je izvesno da je zračio svojom duhovnošću. U doba turske vladavine delom u samom manastiru a delom u skitu Svetoga Đorđa koji je se nalazio tri kilometra uzvodno uz reku Raču je negovano prepisivanje bogoslužbenih knjiga. Vremenom je ova škola sastavljena od više monaških bratstava koji su izbegli ispred turskog zuluma brojala oko 300 monaha i svojevremeno bila najveća i najpoznatija na ovim prostorima. Velika seoba pod pećkim patrijarhom Arsenijem III Čarnojevićem 1689.-90. godine je sa sobom povukla mnoge monahe koji su bili primorani da se usled velike turske najezde sele u predele Srema. Jedan deo monaha je obnovio i nastanio manastir Beočin, a drugi i veći deo bratstva je prebegao i nastanio se u Budimsku eparhiju gde su u varošici Sentandreji, u novoosnovanom manastiru Svetog Luke, nastavili prepisivačku delatnost. Monasi, prepisivači i pisci: Kiprijan, Jerotej, Mihajl, Hristifor, Simeon, Ćirijak, Teodor kao i Gavril Stefanović-Venclović ostavili su veliki broj rukopisnih knjiga od kojih su mnoge ukrašene raznolikim crtežima i lepim inicijalnim slovima.

{gallery}manastiri/raca1{/gallery}

Manastirska crkva sa konacima je posle seobe obnovljena tek 1796. godine zaslugom tronoškog jeromonaha hadži-Melentija Stefanovića, kasnijeg: igumana, arhimandrita, vođe Prvog ustanka i na kraju Vojvode Sokolske nahije, a uz pomoć njegovog bratstva, naroda i vlasti. Crkva je osvećena na Božić 1796. godine.

Godine 1813., posle sloma ustanka, dana 16. oktobra jedan odred turske vojske predvođen Memšir – agom iz Srebrenice je u ranim jutarnjim časovima opkolio i napao manastir i tom prilikom su za vreme dok su služili Svetu liturgiju na Svetom prestolu posečeni iguman Isaija i jerođakon Ignjatije. Tom prilikom su njihova mučenička tela sa svim crkvenim inventarom spaljena u crkvi kao i celokupna manastirska zdanja i ekonomija su uništeni. Godine 1816. hadži-Melentije dolazi iz Austrije i započinje ponovnu obnovu, ali pošto on 27. marta 1824. godine umire, obnovu je dovršio njegov naslednik iguman Mojsej 1836. godine.

U drugom svetskom ratu Rača je takođe stradala od strane bugarske vojske. Dana 16. oktobra jedan njihov odred je došao preko planine Tare gde je usput sve pred sobom palio i uništavao. Tom prilikom su spaljeni svi manastirski konaci i ekonomske zgrade – kako na Tari – imanje manastira zvano Kaluđerske bare tako i u samom manastiru. Ovom prilikom su samo crkva i zvonik ostali pošteđeni.

{gallery}manastiri/raca2{/gallery}

IKONOSTAS – je naslikao 1840. godine ikonopisac Georgije Bakalović iz Srema.

ZIDNI ŽIVOPIS – je rad osiječkog Dimitrija Posnikovića i njegovog pomoćnika požarevljanina Milije Markovića i završen je 1854. godine.

U vreme Drugog svetskog rata a do početka 1944. godine u manastirskoj crkvi – u oltaru ispod patosa i kamenog poda je bilo sakriveno Miroslavljevo jevanđelje – naš najstariji sačuvani pisani ćirilični spomenik srpskog književnog jezika u njegovom završnom obliku iz druge polovine XII veka (oko 1190. godine) koje je pisano za humskog kneza Stefana Miroslava – sina Zavidinog, brata po majci velikog župana srpskog Stefana Nemanje, a kao prilog crkvi Svetih apostola Petra i Pavla kod Bijelog Polja.
U crkvu se od 1996. godine kao najveća svetinja čuva deo moštiju – nadlaktne kosti Svetoga kralja Dragutina – prepodobnog monaha Teoktista.

http://maps.googleapis.com/maps/api/staticmap?maptype=satellite&center=43.931443,19.541404&size=300×717&zoom=5&markers=color:1|label:1|43.931443,19.541404&sensor=false

script async src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js">

Nema komentara.

Scroll To Top