Prava iz radnog odnosa
Sa privatizacijom velikih preduzeća, koje su često praćene netransparentnom procedurom, radnička klasa ili njeni ostaci, koriste svoje novo pravo, pravo na štrajk, uglavnom radi zaštite imovine preduzeća kako ne bi ostali bez radnog mesta.
Uporedo sa tim pojavljuje se i pravo kolektivnog pregovaranja koje obuhvata visinu zarada i redovnu isplatu ali ne i ključne elemente rada kao što su: dužina i raspored radnog vremena, premeštaj na drugo radno mesto, (često i u drugi grad), zaštita na radu… Ovi elementi se ostavljaju poslodavcima da po sopstvenom nahođenju i ekonomskoj logici, koja najčešće ne ide u prilog radnicima, odlučuju da li će ih uopšte uvažiti ili ne.
Jednakost u zaradama je regulisana zakonom o radu 2001. godine što je u amandmanu od 2004. godine posebno naglašeno, a zakonski se preciznije određuje i značenje “istog rada”.