“Lazare, izađi napolje.”
I gle, čudo se dogodilo. Lazar je ustao iz mrtvih i izašao iz pećine omotan pogrebnim platnom, na svetlo dana. Isus je pogledao u nebo i zahvalio se Ocu što mu je uslišio molitvu. To je videlo mnogo ljudi, pa se vest o čudu Hristovom, koji je vaskrsao Lazara, proširila na sve strane.
Koji se smisao ovog događaja koji Crkva tako svetlo, radosno i pobedonosno praznuje na Lazarevu subotu? Kako spojiti žalost i suze Hristove sa Njegovom silom kojom je vaskrsao mrtvog Lazara?
Hristos plače zato što je u smrti svog prijatelja sagledao trijumf smrti.
Lazare, izađi napolje! To je zapovest kojom Hristos objavljuje rat smrti. To su reči kojima Hristos, objavljuje da sama smrt mora biti umrtvljena i uništena. To je čudo ljubavi koja trijumfuje nad smrću.
Na Lazarevu subotu se beru mlade vrbove grane koje se posle večernje službe osveštavaju u crkvi i dele narodu, zato se Lazareva subota zove i Vrbica.
Sledeća subota je Velika subota, a u nedelju proslavljamo Vaskrs.